Η Κενγκά καταφέρνει τελικά να επιβιώσει...............
Την ώρα που η Κενγκά έπεφτε στο ατέλειωτο κενό, ένιωσε βαθιά μέσα στην ψυχή της πως κάποιος/κάτι θα την σώσει, πως δεν θα πεθάνει. Έτσι την ώρα που προσγειώθηκε με δύναμη, η καρδιά της σπαρταρούσε σαν το ψάρι. Είχε σωριαστεί κάτω, θαρρείς πως ήταν κανένα σκουπίδι, ένα τίποτα σ' αυτή την ζωή..... Δεν ήξερε πια ούτε πού βρίσκεται, ούτε ποια είναι, αλλά ούτε αν ζει. Παντού κυριαρχούσε απόλυτη σιγή........
Ύστερα από λίγο, η Κενγκά συνήλθε και ξύπνησε. Τρόμαξε, διότι δεν ήξερε πού βρισκότανε. Από την στιγμή που έπεσε στο πάρκο κι έχασε τις αισθήσεις της, δεν θυμότανε τίποτα. Σήκωσε το κεφάλι της και είδε πως βρισκότανε σε ένα δωμάτιο κάπως περίεργο, αλλά αμέσως θυμήθηκε την συντρόφισσά της, η οποία της είχε πει γι' αυτό το μέρος. Μα ναι! Ήταν στο κτηνιατρείο! Μα ποιος την έφερε στο κτηνιατρείο; Χτύπησε η πόρτα κι αμέσως μπήκε στο δωμάτιο ένα κοντούλικο μικρό αγοράκι. Ήταν βρόμικο και κοκκαλιάρικο. Τα ρούχα του ήταν σκισμένα και το πρόσωπό του κάπως χλωμό.
«Επιτέλους ξύπνησες καλό μου γλαροπούλι! Νόμιζα πως σε είχα χάσει!» είπε.
«Εσύ μ' έσωσες;» ρώτησε η Κενγκά. Αλλά το αγοράκι δεν την άκουσε. Είναι γλάρος όπως ξέρετε, οπότε άκουσε μόνο ένα βογκητό. Ύστερα άρχισε να μιλάει στην Κενγκά με έναν τρυφερό τρόπο:
«Είσαι ο μόνος φίλος που έχω στη ζωή. Ακόμα και οι γονείς μου δεν βρίσκονται πια εδώ, έχουν ανέβει ψηλά, στο Θεούλη. Έτσι μου είπε ο πατήρ Κωνσταντίνος. Λέει πως όλοι θα ανέβουμε εκεί κάποια στιγμή και θα ξαναδούμε όλους όσους χάσαμε σ' αυτή την ζωή. Όμως τώρα δεν θέλω να χάσω εσένα καλή μου γλαροπούλα! Είσαι η μόνη μου παρέα αυτή την στιγμή!» είπε.
«Επιτέλους ξύπνησες καλό μου γλαροπούλι! Νόμιζα πως σε είχα χάσει!» είπε.
«Εσύ μ' έσωσες;» ρώτησε η Κενγκά. Αλλά το αγοράκι δεν την άκουσε. Είναι γλάρος όπως ξέρετε, οπότε άκουσε μόνο ένα βογκητό. Ύστερα άρχισε να μιλάει στην Κενγκά με έναν τρυφερό τρόπο:
«Είσαι ο μόνος φίλος που έχω στη ζωή. Ακόμα και οι γονείς μου δεν βρίσκονται πια εδώ, έχουν ανέβει ψηλά, στο Θεούλη. Έτσι μου είπε ο πατήρ Κωνσταντίνος. Λέει πως όλοι θα ανέβουμε εκεί κάποια στιγμή και θα ξαναδούμε όλους όσους χάσαμε σ' αυτή την ζωή. Όμως τώρα δεν θέλω να χάσω εσένα καλή μου γλαροπούλα! Είσαι η μόνη μου παρέα αυτή την στιγμή!» είπε.
Το αγοράκι πήρε την Κενγκά αγκαλιά και την έβγαλε έξω από το κτηνιατρείο. Πήγαν στο μικρό φτωχικό του μικρού αγοριού. Εκεί η Κενγκά έφαγε μερικές σαρδέλες , γιατί πεινούσε πολύ. Ήταν το μόνο φαγητό που υπήρχε. Κατά το βραδάκι πήγαν για ύπνο, διότι αύριο ξέρανε ότι τους περίμενε μια άλλη, διαφορετική, καινούρια μέρα........!!
ΣΟΦΙΑ ΜΙΚΡΟΠΟΥΛΟΥ Α΄2.
ΣΟΦΙΑ ΜΙΚΡΟΠΟΥΛΟΥ Α΄2.
Επισκεφθείτε τον ακόλουθο σύνδεσμο για να παρακολουθήσετε σε βίντεο το ατύχημα της Κενγκά. ( Μαρκάρετε το σύνδεσμο, δεξί κλικ- μετάβαση στο σύνδεσμο).
https://www.youtube.com/watch?v=Y8Y_vapM_8E
Μπράβο σου, Σοφία!!!! Εξαιρετικό το διαφορετικό τέλος που δημοσίευσες! Πολύ ωραία έμπνευση, μεστή πλοκή, αφήγηση ! Μας συναρπάζει από την αρχή έως το τέλος! Και πάλι μπράβο!!!!! Πρόσθεσα δύο εικόνες και ένα βίντεο, για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΜπράβο κορίτσι
ΑπάντησηΔιαγραφή