ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ,Ειρήνης Μάρρα.    
                             ' Ενα διαφορετικό τέλος.............................                                     

Την έβλεπε να βαδίζει πέρα δώθε φορώντας τα..................

                             Το νεαρό τσαγκαρόπουλο είχε έτοιμα τα γοβάκια και ανυπομονούσε να έρθει η άλλη μέρα να τα πάει στην κόρη του δασκάλου . 
Η επόμενη μέρα ήρθε και το νεαρό τσαγκαρόπουλο πήγε στην κοπέλα τα γοβάκια που της ετοίμαζε.
-Αυτά είναι για σένα , της είπε. Θα μου δώσεις μεγάλη χαρά, εάν τα δεχτείς.
 Η κοπέλα τον κοίταξε έκπληκτη και του είπε:"Αλήθεια, είναι για μένα; Σ'ευχαριστώ πολύ".
 Τα πήρε και τα κοίταζε χαρούμενη. Τα φόρεσε. Ήταν ακριβώς το νούμερό της. Το τσαγκαρόπουλο στεκόταν αμήχανα και  την κοίταζε. Η αυθόρμητη αντίδρασή της τον ξάφνιασε ευχάριστα. Την έβλεπε να βαδίζει πέρα δώθε φορώντας τα. Δεν πίστευε ότι όλα πήγαν όπως τα είχε φανταστεί.
 -Εἰναι πραγματικά πολύ όμορφα. Δε χρειαζόταν να μπεις σε τόσο κόπο. Φαίνονται ότι είναι καλοδουλεμένα.
-Δεν ήταν κόπος. Ήταν χαρά για μένα. Πραγματικά χαίρομαι που σου άρεσαν.
-Εάν σε φέρει ο δρόμος σου από εδώ, μπορείς να ξαναπεράσεις. Θα χαρώ πολύ να σε ξαναδώ και να τα ξαναπούμε..............  

Έμοιαζε σα να ζούσε ένα όνειρο! Περπατούσε και σιγοσφύριζε....... "Τι ωραἰα που είναι η ζωή" μουρμούρισε. Ξαφνικά αισθάνθηκε τόσος δυνατός.........  Περπατούσε με μικρά, βιαστικά βήματα και γελούσε. Σκεφτόταν το γλυκό της πρόσωπο, τα γελαστά της μάτια, το όλο καλοσύνη βλέμα της. Μέσα σ΄αυτό έκλεισε τον κόσμο του.......Ένιωθε τόσο ευτυχισμένος.....................

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΙΔΗΣ Α΄2.